Şarköy Mutlu Son

Şarköy Mutlu Son Gene de şurası açıktı ki, Theodosius aslına bakarsanız erkek genelev işçilerini, şu demek oluyor ki yasanın apaçık belirttiği tek grubu hedef almıştı. İmparator, aktif eşcinsellerin de diri diri yakılmasını kastetmiş miydi? Muhtemelen hayır; zira burada da yasa, adam bedeninin kadın bedeni gibi kullanılmasının naturel olmadığını vurguluyordu. Ne var ki, bu bile Butherik’in otomobil yarışçısını tutuklamasına ve bilincinde olmadan da olsa Aziz Ambrose’nin güç oyunlarının kıvılcımını ateşlemesine yetti. Bütün bu Hıristiyan ateşine karşın, etken eşcinselliğe karşı açık bir yasa 533 yılına kadar çıkmadı.

O yıl Justinian, “tabiatın tersine eylemlerde bulunanların” öldürülmesini emretti. Bundan bu şekilde her türlü eşsex Tanrı’ya karşı resmen bir kabahattu. Roma’nın cezaları ilahi iradenin enstrumanlarıydı sadece. Justinian bilhassa din adamları arasındaki eşcinselleri infaz etmeye başlamıştı çoktan. On yıldan uzun bir süre önce Justinian’ın zulmü artık taşradaki eşcinsel psikoposlara da ulaşmıştı. Birbir çok yakalanıp Konstantinopolis’e getirilerek işkenceden geçirilip hadım edilerek öldürüldü. Hadım ederek öldürme, eşcinselliğe verilen resmi cezalardan biri haline geldi. Justinian, Sodom’un eşseks yüzünden yıkıldığı yolundaki hikayeyi doğru kabul etmişti.

Şarköy Mutlu Son

Şarköy Mutlu Son  Ayrıca yönetimi esnasında Konstantino-polis’i sallayan depremler için de eşcinselliği sorumlu tutuyordu. İmparator, “erkeğe yakışmayan şehvetin düşmanı” olarak Tanrı’ya hizmet ettiği inancına sımsıkı bağlanmış olsa da eşcinsellik karşıtı girişimleri düpedüz ahlaksız ve feciydi. 18. Yüzyıl tarihçisi Edward Gibbon şunları yazıyor: İnfazlarının acımasızlığı, geçerli sebeplerle izah edilemez. Her türlü hakkaniyet ilkesine karşı çıkılarak… günahkar bir uzvun kesilmesi yada keskin kamışların en hassas bölgelerin kanallarına, gözeneklerine sokulması suretiyle acı dolu bir ölüm infaz ediliyordu…

Haysiyetsizlik ve ölüm cezası, çoğu süre bir çocuk yada hizmetçinin şüpheli ve zayıf ifadesine dayandırılıyordu: [İmparatora karşı çıkan] zengin gençlerin ve [imparatoriçe] Theodora’nın düşmanlarının kabahatluluğu söz mevzusu olduğunda hakimler peşin hükümlüydü ve oğlancılık, suçlanamayacakların suçu olmuştu. Gördüğümüz şeklinde eski Yunan ve Roma, cinsel kategorilerini cinsiyete değil, etken-pasif ikiliğine dayandırmıştır. Bir adamın başka erkeklerle cinsellik yapması çoğu zaman ikincil bir meseledir, önemli olan o erkeklerle tam olarak ne yapıldığıdır.